Το ταξίδι του Δημήτρη Μυστακίδη στο ρεμπέτικο ήταν μακρύ και γόνιμο, δίνοντας έξι σπουδαίους δίσκους με παλιά τραγούδια που απέκτησαν νέα πνοή με τις εμπνευσμένες διασκευές και ενορχηστρώσεις του και το δεξιοτεχνικό παίξιμο της λαϊκής κιθάρας.

Στο νέο του άλμπουμ με τίτλο «Μόρσο», την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία με καινούργια τραγούδια, ο Δημήτρης Μυστακίδης μπολιάζει σ’ αυτά την κληρονομιά του ρεμπέτικου και της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, επαναπροσδιορίζοντας μια ολόκληρη παράδοση.

Η λαϊκή ραχοκοκαλιά του άλμπουμ συνδυάζεται με τα industrial κρουστά, τις ψυχεδελικές ηχητικές υφές και τα ηλεκτρικά όργανα, δημιουργώντας ένα μουσικό καλειδοσκόπιο, που ταξιδεύει από τις υπόγειες ταβέρνες στους πολύβουους δρόμους της πόλης.

Τα όργανα της Μεσογείου, όπως το μπουζούκι, η λαϊκή κιθάρα, η γκάιντα, το κλαρίνο, το νέι και ο τζουράς, συνομιλούν με τις ηλεκτρικές κιθάρες, το μπάσο και τα ντραμς για να αναδείξουν τα σκοτεινά συναισθήματα που κουβαλούν τα περισσότερα τραγούδια.

Οι στίχοι του, σαν μουσική διαμαρτυρία, αφηγούνται ιστορίες για την κοινωνική αγριότητα, την αδικία, την έμφυλη βία, την ξενοφοβία, τον αποκλεισμό. Μέσα απ αυτά ο Δημήτρης Μυστακίδης εκφράζει το θυμό και τη λύπη του για όσα συμβαίνουν γύρω μας, ως το ενδέκατο και τελευταίο τραγούδι, που σηκώνει καυστικά το φρύδι στην απάθεια και αναρωτιέται «μήπως εγώ τα βλέπω όλα στραβά;».

Ο ίδιος ο Δημήτρης σχολιάζει:

«Και να που ήρθε και αυτή η στιγμή! Μόλις κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος με καινούργια τραγούδια.
Υπήρξα πολλές φορές μάρτυρας της γέννησης ενός καινούργιου τραγουδιού, είναι όμως τελείως διαφορετικό το συναίσθημα όταν οι δικές σου σκέψεις και συναισθήματα μεταμορφώνονται σε τραγούδια. Αυτός είμαι, αυτά με απασχολούν, για αυτά έγραψα. Κι όσα κομμάτια δεν έγραψα ο ίδιος, τα επέλεξα γιατί ταυτίζονται με δικές μου σκέψεις.»

Στον δίσκο περιλαμβάνονται επτά συνθέσεις του Δημήτρη Μυστακίδη και τέσσερις του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, ενώ τους στίχους υπογράφουν οι Δημήτρης Μυστακίδης, Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, Θάνος Παπανικολάου και Γιάννης Τσιαντής.

Συμμετέχουν, ερμηνεύοντας από ένα τραγούδι, η Ελένη Βιτάλη και η Μάρθα Φριντζήλα. Φωνητικά στο «Τι τρέχει στο Παγκράτι» κάνει η Αυγερινή Γάτση.

Παίζουν οι μουσικοί (αλφαβητικά): Αλέξης Αποστολάκης, Βαγγέλης Καρίπης, Βασίλης Μπαχαρίδης, Γιάννης Αντωνίαδης, Δημήτρης Τσεκούρας, Ηλίας Κατσιάνος, Ηρακλής Βαβάτσικας, Θανάσης Αρχανιώτης, Κωνσταντής Πιστιόλης, Κώστας Μητρόπουλος, Μανόλης Πάππος, Νίκος Τατασόπουλος, Σάκης Καρακώστας, Χάρης Λαμπράκης, Χρήστος Παπαδόπουλος.

Οι μίξεις έγιναν από τον Γιάννη Ταβουλάρη (3, 4, 8, 10), τον Γιάννη Παξεβάνη (5), τον Δημήτρη Μυστακίδη (11) και τους Τίτο Καργιωτάκη – Χρήστο Χαρμπίλα (1, 2, 6, 7, 9) που έκαναν και το mastering του δίσκου.

Τα εικαστικά του δίσκου σχεδίασε ο Βίκτωρας Γκουντάρας, Studio Hervik.

Kυκλοφορεί από την Fishbowl Music Tank.

* Μόρσο: συνεκτικός σύνδεσμος.
Στην ξυλουργική είναι ένας παραδοσιακός τύπος/τρόπος ένωσης δύο ξύλων μεταξύ τους, χωρίς τη χρήση ξένων σωμάτων (βίδες, καρφιά κλπ). Χρησιμοποιείται στην κατασκευή ποιοτικών επίπλων και διακρίνεται για την αντοχή, τη δεξιοτεχνία, την ποιότητα στην κατασκευή και την διακοσμητική αξία που προσθέτει στο έπιπλο. Στην οργανοποιία είναι ο τρόπος ένωσης του μπράτσου με το σκάφος του οργάνου.

Είναι δηλαδή ο τρόπος που παίρνουν σχήμα δύο υλικά ώστε να ταιριάξουν απόλυτα μεταξύ τους και να δημιουργηθεί ένας ισχυρός σύνδεσμος.