Δεν θα ήταν υπερβολή αν, κάθε φορά που αναφερόμασταν στον Δημήτρη Μυστακίδη, βάζαμε τον επεξηγηματικό υπότιτλο «λαϊκή κιθάρα»!

Παίζει λαϊκή κιθάρα, ερευνά τη λαϊκή κιθάρα, διδάσκει λαϊκή κιθάρα, γράφει βιβλία για τη λαϊκή κιθάρα, εκδίδει δίσκους για αυτήν. Και με αφορμή αυτήν. Προκειμένου να την αποκαταστήσει στη συνείδηση του κόσμου, να αναδείξει τη σημαντικότητά της και τον πλούσιο χαρακτήρα της. Να μας κάνει να τη γνωρίσουμε ή να τη ξαναθυμηθούμε. Και να την αγαπήσουμε, όπως την αγαπάει και ο ίδιος.

Σ’ αυτή τη διαδικασία, παίρνει τη λαϊκή κιθάρα από τον συνοδευτικό της ρόλο και την κάνει λαμπερή πρωταγωνίστρια, αναδεικνύοντας όλες τις εκφραστικές της δυνατότητες.

Επεμβαίνει στο ρεμπέτικο ρεπερτόριο, όχι μόνο ενορχηστρώνοντάς το αποκλειστικά για κιθάρα, αλλά παράλληλα βάζοντας τον δικό του εσωτερικό πλούτο, ορμή και ευαισθησία, δίνοντάς μας απλόχερα την ευκαιρία να ξανακούσουμε και να τραγουδήσουμε τα παλιά αγαπημένα τραγούδια μέσα από μια σύγχρονη, φρέσκια και άκρως ενδιαφέρουσα οπτική, έχοντας ενσωματώσει τη βαθιά γνώση του οργάνου και του ρεπερτορίου με τις επιρροές του από άλλα μουσικά είδη.

Το βιογραφικό του Δημήτρη Μυστακίδη, όπως είναι αναμενόμενο, είναι πλούσιο:

Μετρά σχεδόν τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική. Θεωρείται ένας από τους πιο έμπειρους, πολυοργανίστες μουσικούς της ελληνικής σκηνής.

Σε αυτή την πορεία έχει συνεργαστεί με την πλειοψηφία των Ελλήνων καλλιτεχνών (συνθέτες, μουσικούς, ερμηνευτές) και έχει συμμετάσχει σε πάνω από 100 ηχογραφήσεις δίσκων.

Από το 1994 ως το 2004 συμμετείχε στη μπάντα «Λοξή Φάλαγγα» του Νίκου Παπάζογλου παίζοντας κιθάρα και λαούτο, ενώ από το 2002 έως σήμερα συνεργάζεται με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Από το 2001 είναι καθηγητής στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, όπου διδάσκει λαϊκή κιθάρα, λαούτο και σύνολα, ενώ από το 2014 διδάσκει στο μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Με την κυκλοφορία του πρώτου του προσωπικού δίσκου «16 Ρεμπέτικα με Κιθάρα» το 2007 έφερε στην πρώτη γραμμή την λαϊκή κιθάρα και την ιδιαίτερη τεχνική της. Ο δίσκος αυτός έγινε αφορμή για να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο ρεύμα νέων κιθαριστών που μελέτησαν και ανέπτυξαν την ξεχασμένη τεχνική της λαϊκής κιθάρας.

Επόμενοι δύο δίσκοι, οι «Αψιλίες» το 2009 με προπολεμικά και σμυρνέικα τραγούδια και το «Ψιθυρίζοντας το ρεμπέτικο» το 2013 με ρεπερτόριο ενορχηστρωμένο για λαϊκή κιθάρα και γιαϊλί ταμπούρ. Και οι δύο αυτοί δίσκοι καλύπτουν διαφορετικές τεχνοτροπίες της λαϊκής κιθάρας διατηρώντας όμως τη ζωντάνια και το πάθος που το ίδιο το ρεπερτόριο κουβαλά.

Ο επόμενος του δίσκος «Εσπεράντο» κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2015 και περιλαμβάνει μεταπολεμικά τραγούδια διασκευασμένα και ενορχηστρωμένα αποκλειστικά για λαϊκή κιθάρα με την συμμετοχή 16 σπουδαίων τραγουδιστών. Και σε αυτόν το δίσκο το ρεπερτόριο είναι η αφορμή  για να φωτιστεί η σύγχρονη τεχνική της λαϊκής κιθάρας.

Ο δίσκος «Amerika» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2017 είναι ο τελευταίος δίσκος επικεντρωμένος στη λαϊκή κιθάρα. Περιλαμβάνει τραγούδια της πρώιμης περιόδου του ρεμπέτικου που γράφτηκαν από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και είναι όλα διασκευασμένα με την τεχνική της «τσιμπητής» κιθάρας, μιας τεχνικής που είναι σαφώς επηρεασμένη από την fingerpicking τεχνική των Αφροαμερικάνων μουσικών των Blues.

Το 2019 και με την έκδοση του δίσκου «Εδώ & Εκεί», ο Δημήτρης Μυστακίδης πάει ένα βήμα παρακάτω, βάζοντας ό,τι κουβαλάει από τα μουσικά στυλ που έπαιξε ή αγάπησε ως σήμερα. Το Eδώ της Ανατολής, που παραμένει στη μελωδία της φωνής, συνδυάζεται με το μουσικό Eκεί της Δύσης, διαμορφώνοντας μια καινούργια οπτική σε διαχρονικά ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια.

Έχει εκδώσει 2 βιβλία. Το πρώτο, από τη σειρά «Παραδοσιακή Μουσική», το «Λαούτο, Τροπικότητα & Εναρμόνιση» και το δεύτερο, από τη σειρά «Αστική Λαϊκή Μουσική», το «Λαϊκή Κιθάρα, Τροπικότητα και Εναρμόνιση».